nazwa własna
Zasady pisowni i interpunkcji
77. Adaptacja ortograficzna i odmiana rosyjskich nazw własnych
[290] 73.A. Pisownia greckich nazw własnych – transliteracja
72.B. Najważniejsze zasady polszczenia łacińskich nazw własnych
[291] 73.B. Pisownia greckich nazw własnych – transkrypcja
[446] 98.C.3. Cudzysłów użyty do wyodrębnienia niektórych nazw własnych
79.C. Polszczenie białoruskich nazw własnych
78.C. Polszczenie ukraińskich nazw własnych
IX. Pisownia nazw własnych
[79] 18.22. Jedno- i wielowyrazowe nazwy własne państw, regionów, prowincji, stanów, miast, osiedli, wsi, przysiółków itp.
[83] 18.26. Jedno- i wielowyrazowe nazwy własne przedsiębiorstw i lokali
[125] 20.26. Nazwy absolwentów szkół, utworzone od imion własnych ludzi bądź nazw miejscowości, w której znajduje się szkoła
[110] 20.11. Nazwy jednostek monetarnych, także utworzone od imion własnych
[91] 18.34. Nazwy pospolite użyte w funkcji nazw własnych osób i miejsc
73. Pisownia greckich nazw własnych
72. Pisownia łacińskich nazw własnych
59. Pisownia obcych nazw własnych. Uwagi wstępne
[235] 59.4. Pochodzenie nazwy własnej a sposób zapisu i odmiany
[121] 20.22. Rzeczowniki utworzone od imion własnych, używane jako nazwy pospolite
[122] 20.23. Rzeczowniki utworzone od nazw własnych ludzi oraz istot mitologicznych, używane w znaczeniu pospolitym
[271] 71.6. Utrwalone w ortografii cechy fonetyczne nazw własnych
[96] 18.39. Wielka litera wewnątrz wyrazów będących nazwą własną (...)
71. Zapisywanie słowiańskich nazw własnych zawierających swoiste znaki łacińskie
[268] 71.3. Zapisywanie słowiańskich nazw własnych zawierających znaki łacińskie: t', d', ň, đ

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego